Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Λεπταισθησία


Λεπταίσθητα Λεπτουργήματα Λάμπουν [Ι][1]




Ο άγνωστος που έφτασε το απόγευμα με τη βροχή/ έβγαλε αμέσως τη μουσκεμένη καμπαρντίνα/ και φόρεσε απ’ το λαιμό έως τα γόνατα/ υγρός ακόμη/ την ποδιά του ξυλουργού/ και βέβαια δεν ήταν γιατρός
Κώστας Μαυρουδής

«Ο δολοφόνος είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη, θέλετε να πείτε», έκανε εκείνος, σαν να ’χε αποκτήσει ξαφνικά ενδιαφέρον για το θέμα.
Γιάννης Ευσταθιάδης

Ανέκαθεν αναρωτιόταν ο Δ.Χ. γιατί Τον τιμούν νεκρό και όχι αναστημένο. Ίσως γιατί, σκέφτηκε στο πιο ακατάλληλο μέρος και την πιο ακατάλληλη στιγμή, ίσως γιατί Ιστορία είναι το πλήγμα, κι ο μύθος έρχεται μετά, με το αίμα
Αχιλλέας Κυριακίδης

[Καθώς έληγε το σκοτεινό 2010, σε μια βαλτώδη ανοησία – και μιαν επικίνδυνη ανοσία στην ανοησία – εκείνοι έλαμψαν. Οι τρεις leader της λεπτότητας: Μαυρουδής, Ευσταθιάδης, Κυριακίδης: δωρίζουν δεκαετίες τώρα ό,τι έχουν και (πολλά από όσα) δεν έχουν. Η μουσική τους είναι πολύτιμη. Η ματιά τους είναι πολύτιμη. Η πολυτιμότητά τους είναι πολύτιμη. Τέσσερις Εποχές/ Καθρέφτης/ Κωμωδία – ένα τρίπτυχο πολύτιμο. Ο θησαυρός είναι εδώ. Το σεντούκι με τα τιμαλφή είναι εδώ. Πάντα ήταν. Μας το είπε κι ο Πεντζίκης. Ένα ευχαριστώ, μεγάλο κι όσο γίνεται πιο τρυφερό και έμπλεο ευγνωμοσύνης ευχαριστώ, στον Κώστα Μαυρουδή, στον Αχιλλέα Κυριακίδη, στον Γιάννη Ευσταθιάδη].

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Μαρούσι, 1η Φεβρουαρίου 2011-02-01

ΥΓ. Τέσσερις Εποχές [Κέδρος], Καθρέφτης [ύψιλον/βιβλία], Κωμωδία [Πόλις].


[1] [Ι] διότι θα επανέλθω.

1 σχόλιο: