ΤOM WAITS
ΣΠόΡΟΙ σε ΣΚΛΗΡό ΕΔΑΦΟΣ
(Για τον Γιώργο – Ίκαρο Μπαμπασάκη)
(Μετάφραση: X. Αγγελακόπουλος)
Είμαι ένας σπόρος που έπεσε
Στο σκληρό έδαφος
Το σκληρό έδαφος
Το σκληρό έδαφος
Είμαι ένας σπόρος που έπεσε
Στο έδαφος
Είμαι ένας σπόρος που έπεσε
Στο έδαφος
Είμαι ένα φύλλο που έπεσε
Από μια βελανιδιά
Μια βελανιδιά
Από μια γριά βελανιδι...ά
Είμαι ένα φύλλο που έπεσε
Από μια βελανιδιά
Είμαι ένα φύλλο που έπεσε
Από ένα δέντρο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Σ΄ έναν ανώμαλο δρόμο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Στο δρόμο
Μπορώ να σηκωθώ από το ρινγκ
Σαν ένας παλαιστής που
Ηττήθηκε, ηττήθηκε
Μπορώ να σηκωθώ και να
Επιστρέψω ξεφωνίζοντας;
Μαντεύω πως μερικοί από μας
Έχουμε τραβήξει το λάθος φύλλο στην παρτίδα
Το πήγα όλο ανάποδα
Το πήγα όλο λάθος
Μπορώ να αρπαχτώ από τα ηνία
Αυτού του τραγουδιού μπας και τη γλιτώσω
Ήμουν καταραμένος και
Τελείωσε
Τόσος καιρός από τότε
Τόσος καιρός
Τίποτα δεν είναι δίκαιο σ’ αυτό τον κόσμο
Τίποτα δεν είναι δίκαιο
Όταν γεννήθηκα
Οι συγγενείς έφτυναν μη με ματιάσουν
Ήμουν το σακούλι όπου όλη
Η καλή τους τύχη αποθηκεύτηκε
Ήμουν λαμπερός κι ακτινοβόλος, μαγνητικός
Και φλογερός
Είμαι απλώς κάτι που φαγώθηκε
Από τους θεούς
Είμαι απλά και μόνο η τσάντα
Όπου όλο αυτό αποθηκεύτηκε
Οι γονείς μου ήταν καλοί άνθρωποι
Η Σίρλει κι ο Ρέιμοντ
Προσεύχονταν για ένα παιδί
Σαν και μένα
Σαν και μένα
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει
Άλλη ζωή μέσα σ’ αυτή
Που θα ‘πρεπε υποτίθεται να ζούσα
Πρέπει να φύγω τώρα
Βλέπω το τρένο να ξεκινάει
Από το σταθμό
Το τρένο τραβάει
Πέρα από το σταθμό
Το είχα πάρει κάποτε και
Το έχασα το έχασα
Ή το είχα σταμπάρει
Και το διάλεξα
Το διάλεξα
Κάτω εδώ ω Κύριε
Κάτω από τις σκάλες
Κάτω εδώ Κύριε
Υπάρχει ένας που προσεύχεται
Κάτω ακριβώς
Απ’ όλες αυτές τις καταβολάδες
Φτου ξελευτερία
Έλα βρες με Κύριε
Έλα βρες με
Παραπατώ
Βρομάω
Αποτυγχάνω
Κάνω βλακώδη λάθη
Απογοητεύω
Το παίρνω στραβά
Κλυδωνίζομαι
Χάνω
Αναστατώνομαι
Συγχύζομαι
Αμαρτία
Γκάφα
Τσαπατσουλιά
Φωνασκία
Λάθη από άγνοια
Νίκη
Κράτησα τα μικρά μάγουλά της
Και μετά τα φίλησα
Τα φίλησα
Τώρα είμαι φοβισμένος και μονάχος
Και μου λείπουν
Μου λείπουν
Ίσως τα πράγματα να ‘ναι
Διαφορετικά στο Σικάγο
Το σπίτι είναι ένα μέρος
Να λάβεις κάποιο γράμμα
Αν μπορέσουν να σε βρουν
Έχω ακούσει
Επειδή δεν μπορείς
Να στείλεις ένα γράμμα
Σ’ ένα πουλί
Δεν μπορείς να στείλεις ένα γράμμα
Σ’ ένα πουλί
Σκεπή
Βεράντα
Τοίχος
Μαρκίζες
Αυλή
Παράθυρο
Πόρτες
Ταβάνι
Πάτωμα
Σκούπα
Καθιστικό
Πάγκος
Παραπέτασμα
Γλυκό
Όνειρο
Προσευχήθηκα όταν διψούσα
Κι ο θεός έστειλε τη βροχή
Βρήκα μούρα στην
Άκρη του δρόμου
Πες μου σε ποιον προσεύχεται
Τέλος πάντων ο Θεός
Πρέπει να ‘ναι πολύ μοναχική δουλειά
Ίσως να ‘μαστε όλοι μέλη
Μιας ορχήστρας που μερικώς
Εναρμονίζεται
Και τα περίεργά μας βήματα
Είναι τυχαίες κλίμακες
Για μια μουσική που
Δεν έχει ακόμα ξεκινήσει
Θεέ, είθε όλοι μας
Εν μέσω μιας καταιγίδας
Να είμαστ’ ασφαλείς κοντά σε μια φωτιά
Φωτεινοί και ζεστοί
Στείλε σ’ εκείνους
Που ξέμειναν εκτεθειμένοι
Καλή θέληση κι ένα
Πλατύγυρο καπέλο
Να συγκρατήσει την ορμητική βροχή
Να μην τους σφυροκοπά
Άστεγος
Ξεδοντιασμένος
Άβουλος
Ανελέητος
Πεσμένος στο ρινγκ κατά το μέτρημα
Και ο διαιτητής να είναι ήδη στο 9
Πότε θα
Κάνω δικά μου αγόρια δυνατά
Πότε θα
Κάνω δικά μου;
Βλέπεις υπενθυμίζω σε όλους
Ότι υπάρχει ένας πάτος
Ένας πάτος
Υπενθυμίζω σε όλους
Ότι υπάρχει ένας πάτος Κύριε
Ω ναι, και όμως υπάρχει ένας πάτος
Και μοιάζει ακριβώς με μένα
Ατμός απ’ τον καφέ
Και το χερούλι του φλιτζανιού
Το κουτάλι ανακατεύει
Λέει «άντε, λοιπόν,
Άντε»
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει νόημα
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει νόημα
Μια μελωδία σχηματίζεται
Από οκτώ τυχαίες νότες
Ένας πίθηκος στη γραφομηχανή
Συνθέτει ένα ποίημα
Και ένας άστεγος
Μπαίνει σ’ ένα προποτζίδικο
Παίζει την ημερομηνία γέννησης της μάνας του
Στη λοταρία και κερδίζει ένα εκατομμύριο
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει κάποιο νόημα
Τα αυτοκίνητα ουρλιάζουν προσπερνώντας με
Καθώς κάνω ωτοστόπ
Απλώς περιμένω
Την καλή μου τύχη να ‘ρθει
Είμαι άστεγος
Μα μετακινούμαι
Είμαι άστεγος
Μα μετακινούμαι
Ίσως πάω πιο κάτω το κοπρόσκυλο
Ίσως πάω το κοπρόσκυλο
Μέχρι εκεί που το γρασίδι είναι πράσινο
Και ο αχυρώνας κόκκινος
Εκεί όπου ο άνεμος κάνει τα
Δέντρα να μοιάζουν σαν κορίτσια που λικνίζονται
Ίσως πάω πιο κάτω το κοπρόσκυλο
Ίσως το πάω πιο κάτω
Ο σκύλος μου έμεινε μαζί μου
Ακόμα και στους δρόμους του Μανχάταν
Βλέπεις Fido σημαίνει πιστός
Στα λατινικά
Είμαι βασιλιάς σε κάτι
Ναι πράγματι
Είμαι ο βασιλιάς του δρόμου
Είμαι ο βασιλιάς των ζιζανίων
Βασιλιάς του δρομίσκου
Βασιλιάς της βρωμιάς
Βασιλιάς της εισόδου
Βασιλιάς του πεζοδρομίου
Βασιλιάς των πληγωμένων
Είμαι η φούσκα που σκάει
Κορώνα μου είναι το καπέλο μου
Όταν το πράγμα περιπλέκεται
Είμαι ο βασιλιάς όλων αυτών
Το κάθε τι είν’ αριθμημένο
Το κάθε τι
Υπάρχει μόνο μια συγκεκριμένη ποσότητα
Από κάθε τι
Γέλια
Ξυράφια
Γδαρμένα γόνατα
Βρέφη
Δάκρυα
Φιλέτα
Καπνοί
Τραγούδια
Τα πάντα
Και ίσως στην
Κορυφή τ’ ουρανού
Θα βρεις τον πυθμένα
Μιας βάρκας
Και μέσα σ’ αυτή να υπάρχει
Ο γενειοφόρος θεός
Βαστώντας ένα κατάρτι
Έναν κάβο
Και μία σημαδούρα
Και να κρέμεται από
Ένα χρυσό γάντζο
Είναι ένα γαλάζιο κόσμημα
Εκείνο που ονειρεύτηκες
Και το γαλάζιο κόσμημα
Είναι το γαλάζιο μάτι σου
Που τρεμοπαίζει κάτω από
Τα νυσταγμένα σου βλέφαρα
Και κατόπιν ευθεία κάτω η κουνελότρυπα
Γλιστράς
Και βουτάς στη θάλασσα
Και ο ήλιος ανεβαίνει
Και είσαι μόνο εφτά
Μετά σε ανασύρει στη βάρκα
Και αυτό είν’ ο παράδεισος
Άφραγκος
Εγκαταλελειμμένος
Από δω κι από κει
Περιφέρεσαι άσκοπα
Αγύρτης
Ανέστιος
Νομάς
Προσκυνητής
Αδέσποτος
Ζητιάνος
Αλήτης
Περιπλανώμενος
Εγώ
Το έντομο ζει
Μόνο μια μέρα
Μόνο μια μέρα
Μόνο μια μέρα
Έχω μόνο μια ζωή
Εδώ εν μέσω όλου αυτού του καιρού
Που ήταν εδώ πριν από μένα
Και όλον τον καιρό που
Θ’ ακολουθήσει
Αφότου θα ‘χω φύγει
Όταν αναλογίζομαι το έντομο
Και πόσον καιρό θα μείνω
Δε ζούμε στ’ αλήθεια όλοι μας
Για μία μέρα
Δε ζούμε στ’ αλήθεια όλοι μας
Για μία μέρα;
Μπαμπά γιατί όλοι εκείνοι οι άνθρωποι
Κοιμούνται έξω στη βροχή;
Γιατί δεν πάνε σπίτι τους
Που είναι ζεστά και στεγνά;
Γιατί δεν πάνε όλοι σπίτι τους
Που είναι στεγνά;
[Η μετάφραση οφείλει πολλά στη ΧΡΥΣΑ ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ, που, ακάματη και με απεριόριστο ενδιαφέρον, με βοήθησε ώστε να τη φέρουμε εις πέρας]
Από μια βελανιδιά
Είμαι ένα φύλλο που έπεσε
Από ένα δέντρο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Σ΄ έναν ανώμαλο δρόμο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Σ’ έναν ανώμαλο δρόμο
Είμαι μια πέτρα που κυλάει
Στο δρόμο
Μπορώ να σηκωθώ από το ρινγκ
Σαν ένας παλαιστής που
Ηττήθηκε, ηττήθηκε
Μπορώ να σηκωθώ και να
Επιστρέψω ξεφωνίζοντας;
Μαντεύω πως μερικοί από μας
Έχουμε τραβήξει το λάθος φύλλο στην παρτίδα
Το πήγα όλο ανάποδα
Το πήγα όλο λάθος
Μπορώ να αρπαχτώ από τα ηνία
Αυτού του τραγουδιού μπας και τη γλιτώσω
Ήμουν καταραμένος και
Τελείωσε
Τόσος καιρός από τότε
Τόσος καιρός
Τίποτα δεν είναι δίκαιο σ’ αυτό τον κόσμο
Τίποτα δεν είναι δίκαιο
Όταν γεννήθηκα
Οι συγγενείς έφτυναν μη με ματιάσουν
Ήμουν το σακούλι όπου όλη
Η καλή τους τύχη αποθηκεύτηκε
Ήμουν λαμπερός κι ακτινοβόλος, μαγνητικός
Και φλογερός
Είμαι απλώς κάτι που φαγώθηκε
Από τους θεούς
Είμαι απλά και μόνο η τσάντα
Όπου όλο αυτό αποθηκεύτηκε
Οι γονείς μου ήταν καλοί άνθρωποι
Η Σίρλει κι ο Ρέιμοντ
Προσεύχονταν για ένα παιδί
Σαν και μένα
Σαν και μένα
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει
Άλλη ζωή μέσα σ’ αυτή
Που θα ‘πρεπε υποτίθεται να ζούσα
Πρέπει να φύγω τώρα
Βλέπω το τρένο να ξεκινάει
Από το σταθμό
Το τρένο τραβάει
Πέρα από το σταθμό
Το είχα πάρει κάποτε και
Το έχασα το έχασα
Ή το είχα σταμπάρει
Και το διάλεξα
Το διάλεξα
Κάτω εδώ ω Κύριε
Κάτω από τις σκάλες
Κάτω εδώ Κύριε
Υπάρχει ένας που προσεύχεται
Κάτω ακριβώς
Απ’ όλες αυτές τις καταβολάδες
Φτου ξελευτερία
Έλα βρες με Κύριε
Έλα βρες με
Παραπατώ
Βρομάω
Αποτυγχάνω
Κάνω βλακώδη λάθη
Απογοητεύω
Το παίρνω στραβά
Κλυδωνίζομαι
Χάνω
Αναστατώνομαι
Συγχύζομαι
Αμαρτία
Γκάφα
Τσαπατσουλιά
Φωνασκία
Λάθη από άγνοια
Νίκη
Κράτησα τα μικρά μάγουλά της
Και μετά τα φίλησα
Τα φίλησα
Τώρα είμαι φοβισμένος και μονάχος
Και μου λείπουν
Μου λείπουν
Ίσως τα πράγματα να ‘ναι
Διαφορετικά στο Σικάγο
Το σπίτι είναι ένα μέρος
Να λάβεις κάποιο γράμμα
Αν μπορέσουν να σε βρουν
Έχω ακούσει
Επειδή δεν μπορείς
Να στείλεις ένα γράμμα
Σ’ ένα πουλί
Δεν μπορείς να στείλεις ένα γράμμα
Σ’ ένα πουλί
Σκεπή
Βεράντα
Τοίχος
Μαρκίζες
Αυλή
Παράθυρο
Πόρτες
Ταβάνι
Πάτωμα
Σκούπα
Καθιστικό
Πάγκος
Παραπέτασμα
Γλυκό
Όνειρο
Προσευχήθηκα όταν διψούσα
Κι ο θεός έστειλε τη βροχή
Βρήκα μούρα στην
Άκρη του δρόμου
Πες μου σε ποιον προσεύχεται
Τέλος πάντων ο Θεός
Πρέπει να ‘ναι πολύ μοναχική δουλειά
Ίσως να ‘μαστε όλοι μέλη
Μιας ορχήστρας που μερικώς
Εναρμονίζεται
Και τα περίεργά μας βήματα
Είναι τυχαίες κλίμακες
Για μια μουσική που
Δεν έχει ακόμα ξεκινήσει
Θεέ, είθε όλοι μας
Εν μέσω μιας καταιγίδας
Να είμαστ’ ασφαλείς κοντά σε μια φωτιά
Φωτεινοί και ζεστοί
Στείλε σ’ εκείνους
Που ξέμειναν εκτεθειμένοι
Καλή θέληση κι ένα
Πλατύγυρο καπέλο
Να συγκρατήσει την ορμητική βροχή
Να μην τους σφυροκοπά
Άστεγος
Ξεδοντιασμένος
Άβουλος
Ανελέητος
Πεσμένος στο ρινγκ κατά το μέτρημα
Και ο διαιτητής να είναι ήδη στο 9
Πότε θα
Κάνω δικά μου αγόρια δυνατά
Πότε θα
Κάνω δικά μου;
Βλέπεις υπενθυμίζω σε όλους
Ότι υπάρχει ένας πάτος
Ένας πάτος
Υπενθυμίζω σε όλους
Ότι υπάρχει ένας πάτος Κύριε
Ω ναι, και όμως υπάρχει ένας πάτος
Και μοιάζει ακριβώς με μένα
Ατμός απ’ τον καφέ
Και το χερούλι του φλιτζανιού
Το κουτάλι ανακατεύει
Λέει «άντε, λοιπόν,
Άντε»
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει νόημα
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει νόημα
Μια μελωδία σχηματίζεται
Από οκτώ τυχαίες νότες
Ένας πίθηκος στη γραφομηχανή
Συνθέτει ένα ποίημα
Και ένας άστεγος
Μπαίνει σ’ ένα προποτζίδικο
Παίζει την ημερομηνία γέννησης της μάνας του
Στη λοταρία και κερδίζει ένα εκατομμύριο
Πού και πού
Ο κόσμος βγάζει κάποιο νόημα
Τα αυτοκίνητα ουρλιάζουν προσπερνώντας με
Καθώς κάνω ωτοστόπ
Απλώς περιμένω
Την καλή μου τύχη να ‘ρθει
Είμαι άστεγος
Μα μετακινούμαι
Είμαι άστεγος
Μα μετακινούμαι
Ίσως πάω πιο κάτω το κοπρόσκυλο
Ίσως πάω το κοπρόσκυλο
Μέχρι εκεί που το γρασίδι είναι πράσινο
Και ο αχυρώνας κόκκινος
Εκεί όπου ο άνεμος κάνει τα
Δέντρα να μοιάζουν σαν κορίτσια που λικνίζονται
Ίσως πάω πιο κάτω το κοπρόσκυλο
Ίσως το πάω πιο κάτω
Ο σκύλος μου έμεινε μαζί μου
Ακόμα και στους δρόμους του Μανχάταν
Βλέπεις Fido σημαίνει πιστός
Στα λατινικά
Είμαι βασιλιάς σε κάτι
Ναι πράγματι
Είμαι ο βασιλιάς του δρόμου
Είμαι ο βασιλιάς των ζιζανίων
Βασιλιάς του δρομίσκου
Βασιλιάς της βρωμιάς
Βασιλιάς της εισόδου
Βασιλιάς του πεζοδρομίου
Βασιλιάς των πληγωμένων
Είμαι η φούσκα που σκάει
Κορώνα μου είναι το καπέλο μου
Όταν το πράγμα περιπλέκεται
Είμαι ο βασιλιάς όλων αυτών
Το κάθε τι είν’ αριθμημένο
Το κάθε τι
Υπάρχει μόνο μια συγκεκριμένη ποσότητα
Από κάθε τι
Γέλια
Ξυράφια
Γδαρμένα γόνατα
Βρέφη
Δάκρυα
Φιλέτα
Καπνοί
Τραγούδια
Τα πάντα
Και ίσως στην
Κορυφή τ’ ουρανού
Θα βρεις τον πυθμένα
Μιας βάρκας
Και μέσα σ’ αυτή να υπάρχει
Ο γενειοφόρος θεός
Βαστώντας ένα κατάρτι
Έναν κάβο
Και μία σημαδούρα
Και να κρέμεται από
Ένα χρυσό γάντζο
Είναι ένα γαλάζιο κόσμημα
Εκείνο που ονειρεύτηκες
Και το γαλάζιο κόσμημα
Είναι το γαλάζιο μάτι σου
Που τρεμοπαίζει κάτω από
Τα νυσταγμένα σου βλέφαρα
Και κατόπιν ευθεία κάτω η κουνελότρυπα
Γλιστράς
Και βουτάς στη θάλασσα
Και ο ήλιος ανεβαίνει
Και είσαι μόνο εφτά
Μετά σε ανασύρει στη βάρκα
Και αυτό είν’ ο παράδεισος
Άφραγκος
Εγκαταλελειμμένος
Από δω κι από κει
Περιφέρεσαι άσκοπα
Αγύρτης
Ανέστιος
Νομάς
Προσκυνητής
Αδέσποτος
Ζητιάνος
Αλήτης
Περιπλανώμενος
Εγώ
Το έντομο ζει
Μόνο μια μέρα
Μόνο μια μέρα
Μόνο μια μέρα
Έχω μόνο μια ζωή
Εδώ εν μέσω όλου αυτού του καιρού
Που ήταν εδώ πριν από μένα
Και όλον τον καιρό που
Θ’ ακολουθήσει
Αφότου θα ‘χω φύγει
Όταν αναλογίζομαι το έντομο
Και πόσον καιρό θα μείνω
Δε ζούμε στ’ αλήθεια όλοι μας
Για μία μέρα
Δε ζούμε στ’ αλήθεια όλοι μας
Για μία μέρα;
Μπαμπά γιατί όλοι εκείνοι οι άνθρωποι
Κοιμούνται έξω στη βροχή;
Γιατί δεν πάνε σπίτι τους
Που είναι ζεστά και στεγνά;
Γιατί δεν πάνε όλοι σπίτι τους
Που είναι στεγνά;
[Η μετάφραση οφείλει πολλά στη ΧΡΥΣΑ ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ, που, ακάματη και με απεριόριστο ενδιαφέρον, με βοήθησε ώστε να τη φέρουμε εις πέρας]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου