Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Ο ΤΑΣΟΣ ΜΕΛΙΤΗΣ γράφει για την ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ


 Aγαθή Δημητρούκα
 Πουλάμε τη ζωή
 χρεώνουμε τον θάνατο

Εκδόσεις Πατάκη , 2010



                                                                                                                  
                                                                                                                             Από τον Τάσο Μελίτη*

 Η  Αγαθή Δημητρούκα γεννήθηκε το 1958 στο Πεντάλοφο Αιτωλοακαρνανίας, ένα χωριό κοντά στο Μεσολόγγι. Στιχουργός, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, μεταφράστρια. Το 1974 συνέδεσε τη ζωή της με τον ποιητή Νίκο Γκάτσο και αργότερα άρχισε να γράφει στίχους για τον Μάνο Χατζιδάκι. Ως στιχουργός συνεργάστηκε στη συνέχεια με νεότερους συνθέτες , ενώ παράλληλα άρχισε να μεταφράζει λογοτεχνικά κείμενα από τα ισπανικά. Ήδη αριθμούνται αρκετά βιβλία  με μεταφράσεις της από αυτήν την γλώσσα.
 Το βιβλίο της «Πουλάμε τη ζωή , χρεώνουμε τον θάνατο» (208 σελίδες) φέρει ως υπότιτλο την ένδειξη «Μυθιστορηματική Αυτοβιογραφία» και ήδη τον Νοέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη η δεύτερη ανατύπωσή του. Πρόκειται αφενός για την  γενναία περιγραφή της δύσκολης (στα όρια του τραγικού) και άχαρης ζωής της,  ως παιδιού μιας φτωχικής οικογένειας της επαρχίας  στο διάστημα 1958-1974. Της οποίας οι δυσκολίες ήσαν μεγαλύτερες, λόγω της  ασθένειας του πατέρα της. Και αφετέρου για την ενδιαφέρουσα ζωή της κοντά στον σπουδαίο ποιητή Νίκο Γκάτσο, τον οποίον συντρόφεψε μέχρι τον θάνατό του, το 1992.
Χωρίς να υπάρχουν ξεχωριστά κεφάλαια, η συγγραφέας καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος θλίβεται αρκετές φορές, όταν διαβάζει για   τις αντιξοότητες  της παιδικής και  εφηβικής της ζωής. Που, ωστόσο, δεν την καθιστούν έρμαιο της μοίρας της, αλλά την ατσαλώνουν, για να πλησιάσει αυτό που  από παιδί επιθυμούσε : να καταφέρει να μορφωθεί, καθώς εκεί την οδηγούσε η προσωπικότητά της. Και στην πορεία της αυτή, πρώτος της αρωγός στάθηκε ο ασθενής πατέρας της, παρά τα πενιχρά του οικονομικά μέσα. Φυσικά, μετά την γνωριμία της  με τον Νίκο Γκάτσο και την μετάβασή της μαζί του στην Αθήνα, ανοίγουν γι’ αυτήν οι πύλες του παραδείσου. Όχι απλά καταφέρνει να ανοίξει τους πνευματικούς της ορίζοντες, αλλά στην ουσία μαθητεύει καλλιτεχνικά δίπλα στον Νίκο Γκάτσο και την θρυλική του παρέα (Χατζηδάκις, Ελύτης, Αργυράκης  κλπ).
Η αθηναϊκή περίοδος της ζωής της Δημητρούκα προσφέρει στους μελετητές, αλλά και στους απλούς θαυμαστές του έργου του Νίκου Γκάτσου, την δυνατότητα να πληροφορηθούν, από πρώτο χέρι και με λεπτομέρειες, την γέννηση του ιδιόμορφου ποιητικού – στιχουργικού του έργου, και κύρια αυτού που παρήχθη από το 1975 μέχρι το τέλος της ζωής του. Είναι λοιπόν το μέρος αυτό του βιβλίου περισσότερο βιογραφία του Γκάτσου, παρά της Δημητρούκα, ωστόσο θεωρώ ότι είναι το πιο καλογραμμένο μέρος του βιβλίου. Διανθίζεται δε από ανεκδοτολογικά στοιχεία που κάνουν την ανάγνωσή του πραγματική απόλαυση. Παράλληλα, στο μέρος αυτό, περιγράφεται η διαδικασία της μαθητείας της συγγραφέως δίπλα στον Γκάτσο, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι πρώτες της επιτυχείς στιχουργικές προσπάθειες, που έγιναν τραγούδια από τον Μάνο Χατζιδάκι. Επίσης περιγράφεται η ενασχόλησή της με την ισπανική γλώσσα και λογοτεχνία, που τελικά την ανέδειξαν σε μια έγκυρη μεταφράστρια ισπανικών λογοτεχνικών έργων από τα ισπανικά στα ελληνικά. Για όλα τα παραπάνω συνεισφέρουν ουσιαστικά οι  επεξηγηματικές και μάλιστα «με κάποιο συναίσθημα»  «σημειώσεις» (22 σελίδες), που παρατίθενται μετά το κυρίως κείμενο.
Η γραφή της Δημητρούκα διακρίνεται από την οικονομία στα εκφραστικά μέσα, ρέει αβίαστα και συναρπάζει τον αναγνώστη. Θα πρέπει , λοιπόν ,να είμαστε ευγνώμονες προς την συγγραφέα, που αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας ένα σημαντικό μέρος από τη ζωή της  με τον Νίκο Γκάτσο. Αυτό που δεν  πείθει από το βιβλίο, είναι ο χαρακτηρισμός του ως «μυθιστορηματικής αυτοβιογραφίας».Καθώς είναι φανερό, ότι εδώ έχουν αποτυπωθεί τα συμβάντα, ακριβώς όπως έλαβαν χώρα. Εκτός εάν ο χαρακτηρισμός υπονοεί, ότι  η ζωή της δίπλα στον Γκάτσο ήταν τόσο απίστευτη και ονειρική, σαν να ζούσε ένα μυθιστόρημα. Υπ’ αυτήν την έννοια θα πρέπει να αποδεχθούμε τον χαρακτηρισμό!

*Από τις εκδόσεις Οσελότος κυκλοφορεί το βιβλίο του “Παπαλάμπραινα by Gibson

3 σχόλια:

  1. Πολύ εμπεριστατωμένη παρουσίαση. Διάβασα κι εγώ το βιβλίο και το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλογραμμένο. Το παρουσίασα κι εγώ χθες (σύμπτωση;) στο blog μου http://liquiddaysgr.blogspot.com/2011/01/blog-post_21.html

    Καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς ήρθες, Μαρία ! Ίκαρε, το ξέρεις καλύτερα απο εμένα, ότι μερικές συμπτώσεις δεν είναι τυχαίες !

    ΑπάντησηΔιαγραφή