Ἕνα σοῦπερ κείμενο τοῦ Νίκου Βλαντῆ !

Καλώς ήρθες 2012

Του Νίκου Βλαντή

Lawrence E. Joseph. Αποκάλυψη 2012, μια έρευνα για το τέλος του πολιτισμού. Εκδόσεις Κέδρος, 2011

Το 2012 μπήκε κατά γενική ομολογία σε άσχημο κλίμα, για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα. Λαμβάνουμε αρνητικά προμηνύματα για τη νέα χρονιά: περαιτέρω οικονομική ύφεση, όξυνση του πολιτικού και κοινωνικού αδιεξόδου, κτλ. Οι επιπτώσεις της κρίσης βαθαίνουν, πολλοί ανθρώποι ωθούνται στην απόγνωση που ακολουθεί την απονοηματοδότηση του κόσμου. Στο ζοφερό κλίμα, προστίθεται και το αποκαλυψιακό βιβλίο του Lawrence E. Joseph, ένα έργο που θεωρείται αναφοράς για τις καταστροφολογικές θεωρίες που επικεντρώνονται στην αποφράδα μέρα της 21^ης Δεκεμβρίου του 2012, η οποία –εδώ που τα λέμε– καλώς να έρθει (!), για να καταλαγιάσουν, αν μη τι άλλο, οι μεταφυσικές ανησυχίες και προσδοκίες του κόσμου, κι ο κόσμος να προσγειωθεί στα απτά και τεράστια προβλήματα που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει, με τις συχνές φυσικές καταστροφές (βλ. π.χ. τσουνάμι Ινδονησίας 2004, σεισμός Ιαπωνίας 2011) να αποτελούν όχι μεταφυσική δοξασία αλλά την πραγματικότητα του 21^ου αιώνα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο: αποδίδεται ως «επιστημονική έρευνα», γεγονός παραπλανητικό. Πρόκειται για εργασία δημοσιογραφικού βάθους όσον αφορά το επίπεδο εξειδίκευσης, που απλώθηκε ωστόσο φιλότιμα και σε σύγχρονους και συχνά δυσνόητους επιστημονικούς κλάδους. Αρκετά όμως με τις (πολυάριθμες) αστοχίες της έκδοσης (αρκετές έχει και η μετάφραση). Ο συγγραφέας παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της επερχόμενης καταστροφής την προβλεπόμενη ημερομηνία, γεγονός που βρίσκω κατ’ αρχήν αντιδεοντολογικό, για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όσο το «Τέλος του Κόσμου», κατά δεύτερο λόγο ανήθικο, διότι κινδυνολογεί αβάσιμα. Η θεωρία που διαμορφώνει κάπως διαφέρει από τη συνήθη καταστροφολογία, τον βομβαρδισμό πληροφοριών περί του καταστροφικού δωδέκατου πλανήτη Νιμπίρου που όλο έρχεται και ποτέ δεν φτάνει, της μαύρης τρύπας του Γαλαξία στην οποία πλησιάζει το πλανητικό μας σύστημα και μαύρο φίδι που μας έφαγε, της πολυαναμενόμενης (και αστρονομικά αμφίβολης) ευθυγράμμισης των πλανητών που λαμβάνει διαστάσεις χιλιαστικού γεγονότος, της ενδεχόμενης αντιστροφής των πόλων της Γης και των καταστροφικών της επιπτώσεων, κ.ά. (Δεν υπάρχει εδώ ο χώρος, ενώ λείπει και η διάθεση να αναλυθούν όλες οι καταστροφολογίες θεωρίες).

Αφού μεταφέρει λίγη από την ανάρπαστη τα τελευταία χρόνια Μαγιο-λογία (περί του περιβόητου ημερολογίου που τελειώνει, κτλ.) ξεκινάει την ανάλυση τη βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα με τη διαπίστωση πως τα τελευταία χρόνια, η ηλιακή δραστηριότητα είναι ακανόνιστη, ο ήλιος εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες που ξεφεύγουν από τον συνήθη κύκλο της δραστηριότητάς του. Δημιουργεί έναν συσχετισμό, που συζητείται και επιστημονικά πλέον, ανάμεσα στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του ήλιου και τα καιρικά και σεισμικά φαινόμενα της Γης. Εν ολίγοις, διατυπώνει τη θέση ότι οι σεισμοί, τα τσουνάμι και οι εκρήξεις ηφαιστείων κτλ. προκαλούνται από την ηλιακή δραστηριότητα, το ίδιο και η θέρμανση του πλανήτη (ήδη μετράται και στους γειτονικούς πλανήτες αύξηση της θερμοκρασίας, όπου δεν καίνε μαζούτ, απ’ ο,τι ξέρω). Τώρα, αυτή η δραστηριότητα προβλέπεται να ενταθεί το 2012 και μπίνγκο! Τότε θα έρθει η τελική καταστροφή. Πριν καταφύγει σε πηγές όπως τα λεγόμενα Εβραίων ραβίνων καββαλιστών και αυθαίρετες ερμηνείες της Βίβλου, παρουσιάζει και μια ερμηνεία για τις ηλιακές Εκλάμψεις (λιγότερο γοητευτικές απ’ αυτές που οραματίστηκε ο Ρεμπώ), πως οφείλονται στο γεγονός ότι ο ήλιος και το πλανητικό μας σύστημα εισέρχονται σε ένα ενεργειακό σύννεφο, εξού κι η αναταραχή. Όλο αυτό μοιάζει με μια εφιαλτική επίσκεψη σε γιατρό, όπου έχεις πάει να πάρεις τις εξετάσεις σου, κι ο γιατρός σου ανακοινώνει αναπάντεχα, ψυχρά και αποστασιοποιημένα πως ανακάλυψε ότι πάσχεις από μία δυσνόητη πάθηση (οστεοπαθητικομπουρδωξίαση π.χ.), κι εσύ ψηλαφείσαι έντρομος, κρέμεσαι απ’ τα χείλη του, αγωνιάς αν θα επιζήσεις αλλά φοβάσαι και να τον ρωτήσεις.

Αρκετά.

Το βιβλίο είναι χρήσιμο, για όποιον θέλει να μπει σ’ αυτό το κλίμα και να ενημερωθεί κατ’ αρχήν για την κατάρα που τυραννάει τη χρονιά που μπήκε. Ποια είναι όμως η αλήθεια για τις καταστροφολογικές θεωρίες του 2012; Έχουν επιστημονική βάση;

Κατά τη γνώμη μου, όχι. Αποτελούν μία εντυπωσιοθηρική και παρακινημένη από το συναίσθημα και όχι βασισμένη στη λογική, ερμηνεία και προβολή επιστημονικών δεδομένων. Υπάρχουν επαρκή δεδομένα προσβάσιμα σε όλους, πως ο δυτικός κόσμος περνάει κρίση, έως κι ότι ο πλανήτης έχει εισέλθει σε ενεργή φάση πυκνών φυσικών καταστροφών. Για να τα αποδεχθεί κανείς, επαρκεί η κοινή λογική, και να παρακολουθεί την επικαιρότητα. Αυτά τα δεδομένα είναι αρκετά για να προβληματιστεί κανείς και να δράσει ως πολιτικό ον. Το κινδυνολογικό κλίμα που καλλιεργείται περί της κορύφωσης της σημερινής συνθήκης σε μία συγκεκριμένη μελλοντική ημερομηνία είναι αχρείαστο, ανήθικο και επιστημονικά αστήριχτο.

Αν πιστέψουμε σε μεταγενέστερες του βιβλίου πηγές, έως και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας προετοιμάζονται κρυφά για τον Αρμαγεδών, ενώ υπάρχουν και ιδιωτικές εταιρείες (όπως π.χ. η www.Terravivos.com) που προσφέρουν έναντι υψηλής τιμής μία πολυπόθητη θέση σε ιδιωτικά υπόγεια καταφύγια, που χτίζονται εν τάχει απ’ άκρη σ’ άκρη της Αμερικής, εν ολίγοις πολυτελές «κατάλυμα της Ημέρας της Κρίσεως». Πρόκειται για πληροφορίες που μεταφέρουν κατά κύριο λόγο το ηθικό κλίμα της περιόδου. Μάλλον, η εποχή μας έχει πολλές ομοιότητες με τον Μεσαίωνα, αν λάβουμε υπόψη πως, για παράδειγμα:

«To 1499, ο αστρολόγος Γιόχαν Στόφφλερ προέβλεψε ότι η καταστροφή θα έπληττε την Ευρώπη το Φεβρουάριο του 1524. Καθώς το 1524 πλησίαζε, η Ευρώπη βυθίστηκε σε μαζική υστερία . Προβλέποντας ότι η καταστροφή θα λάβει τη μορφή μιας πλημμύρας, πολλοί άνθρωποι ναυπήγησαν κιβωτούς ή μετακόμισαν σε βουνά. Ο φιλόσοφος Νικολό Μακιαβέλλι απάντησε στην προειδοποίηση σαρδόνια, προτρέποντας τις γυναίκες της Φλωρεντίας να τρέξουν μακριά στους λόφους, να παν να ζήσουν με τους ερημίτες. Η καταστροφή δεν ήρθε».

Αυτό όμως είναι ίσως μια θετική πληροφορία. Διότι, μετά από την διάψευση των προσδοκιών της Χιλιετούς βασιλείας του Θεού στη Γη, αφότου οι διάφορες ημερομηνίες της Μέρας της Κρίσεως ήρθαν και πέρασαν και οι τελάληδες της καταστροφής έμειναν άπραγοι, ήρθε η Αναγέννηση.

Σε μία νέα Αναγέννηση λοιπόν, τσουγκρίζω νοητά (γιατί είμαι μακριά) το ποτήρι μου με τον εκλεκτό μου φίλο Γιώργο Ίκαρο Μπαμπασάκη, και σας εύχομαι μια – το δυνατόν – καλή χρονιά.

Πηγές

Όσον αφορά τις διάφορες προφητείες της καταστροφής που κάναν θραύση τον Μεσαίωνα, ενδιαφέρουσα πηγή είναι αυτή. Η πληροφορία περί της ρωσικής κυβέρνησης να κατασκευάζει καταφύγια στη Μόσχα για το 2012 καλύφθηκε από την ειδησεογραφία το Νοέμβριο του 2010 (βλ. π.χ. εδώ). Για τις αμερικανικές υπόγειες βάσεις, υπάρχει άπλετη φιλολογία στο Ίντερνετ, για όποιον ενδιαφέρεται να ψάξει. Τέλος, κείμενο που αναλύει τις καταστροφολογικές θεωρίες του 2012 έχω γράψει και δημοσιεύτηκε στο Κοσμορεύμα, ενώ πιο νηφάλιο και αποστασιοποιημένο είναι το κείμενο που δημοσιεύτηκε στη νέα αγγλόφωνη εκδοχή του, που συνέγραψα τους τελευταίους μήνες με τη Μαρία Βλαντή (www.cosmowave.in), σε ελληνική μετάφραση εδώ.