Merzbau / Η Στήλη του Σβίττερς / Μονίμως κάθε Παρασκευή

MERZBAU

[Κάθε Παρασκευή, μονίμως]

Γιάννης Βαρβέρης

(Αντίο, Ποιητή)

Ευγενικά αρνηθείτε τις προτεινόμενες παρατάσεις του παιχνιδιού. Οι παρατάσεις συνήθως ευνοούν τους κακούς παίκτες. Η παράταση του καλού παίκτη είναι η επόμενη συνάντηση [Κόψε – Μικρός Χαρτοπαικτικός Οδηγός, εκδ. Ερατώ]

Εξωστρέφεια!

Σήμερα, 27 Μαΐου 2011, στον Ιανό, στις 7 το απόγευμα: ο Στέφανος Δάνδολος και ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης συνομιλούν με τον Αλέξη Σταμάτη για το μυθιστόρημά του Κυριακή (εκδ. Καστανιώτης). Η ηθοποιός Δανάη Παπουτσή διαβάζει αποσπάσματα.

Το Τσιτάτο του Σαββατοκύριακου

Κάπου σ’ ένα τεράστιο συμπαντικό πισί υπάρχουν όλα τα φάιλ. Εκεί παίζει ό,τι έχει συμβεί απ’ την αρχή, απ’ την έκπληξη, ξέρω ’γω, ή απ’ τον Αδάμ. Μπορεί να ‘’ναι καρφωμένα στον ουρανό, μπορεί να χορεύουν στον αέρα, μπορεί να ‘’ναι σύννεφα, αέρας γεμάτος ζιπ φάιλ ή μπλου τουθ ή μπλακ άι ή όποια γαμημένη τεχνολογία παίζει εκεί πάνω. Κάπως όμως τα κατεβάζεις. Κι άμα τα πειράζεις, τότε ξεχύνεται το μέλλον. Και ξυπνάς. Και την παίζεις τη ζωή μονότερμα

Αλέξης Σταμάτης, Κυριακή [σ. 31]

Νέες Κυκλοφορίες

[έξοχες όλες τους]

1. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Άπαντα [σε δεκαπέντε τόμους, λαμπρή δουλειά της Ελένης Κεχαγιόγλου, κάθε Παρασκευή στα περίπτερα], εκδ. Το Βήμα / Βιβλιοθήκη.
2. Μάρεϊ Μπούκτσιν, Οι Ισπανοί Αναρχικοί – Τα Ηρωικά Χρόνια 1868-1936, μτφρ. Γιάννης Καστανάρας & Ροζίνα Μπέρκνερ, εκδ. Βιβλιοπέλαγος.
3. Maurice Blanchot, Η Στιγμή του Θανάτου μου, μτφρ. Βαγγέλης Μπιτσώρης, εκδ. Άγρα
4. Κατερίνα Ηλιοπούλου, Το Βιβλίο του Χώματος, εκδ. Μελάνι.
5. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Να είχεν ο έρωτας σαΐτες, εκδ. Μεταίχμιο.

Υπενθυμίσεις

Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα σαν ηθοποιός της «Χαμένης Περιπόλου» του Τζων Φορντ, σε λίγες ώρες αυτό το συναίσθημα έμελλε να παίξει φουλ ρόλο.

Χρήστος Βακαλόπουλος, Οι Πτυχιούχοι [εκδ. Ερατώ, 1988, σ. 167]

Θυμάμαι ότι αντιλαμβανόμαστε τότε τις προβολές μέσα στο Πανεπιστήμιο σαν «επιχειρήσεις κομάντος»! Διαλέγαμε το μάθημα που συγκέντρωνε τον περισσότερο κόσμο και μόλις τελείωνε η παράσταση ορμάγαμε στην αίθουσα, στο μεγάλο αμφιθέατρο του πρώτου έτους και στήναμε την προβολή στο άψε-σβήσε.

Χρήστος Βακαλόπουλος, Δεύτερη Προβολή [εκδ. Αλεξάνδρεια, 1990, σ. 252]

Υπάρχει μόνο ένα νησί για τον καθένα, πρέπει να το βρει, να μείνει εκεί.

Χρήστος Βακαλόπουλος, Η Γραμμή του Ορίζοντος [εκδ, Εστία, 1991]