Λέξεις

Λέξη Λαλέουσα Λαμπρή

Η Μαρία Μήτσορα, ο Παναγιώτης Κουτρουμπούσης, ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Με λένε λέξη. Το κεντράκι του Ταρζάν. Ιστορικό κέντρο. Όταν γράφουν οι ποιητές, η γλώσσα λάμπει, φωσφορίζει, ενίοτε αστράφτει. Γίνεται η γλώσσα άλλοτε μέταλλο και άλλοτε βελούδο.

Μήτσορα: Το απαρέμφατο χάθηκε από τα Νέα Ελληνικά, γι’ αυτό, πιστεύω, ένας εκνευρισμός μπάζει από παντού. Πιστεύω πως αυτή η απώλεια μας έχει κάνει ανυπόμονους και πρόχειρους.

Κουτρουμπούσης: Αιώνια διψασμένο πλησιάζει/ στο εξοχικό ουζάδικο/ το φάντασμα του μπεκρή.

Μαρκόπουλος: Έφυγα και, στρίβοντας εις τον «Ίκαρο» βρέθηκα μπροστά, του κυρίου Καρύδη. Εις την βιτρίνα του εκοιμώντο ποιητές, και ανάμεσά τους Αυτός, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, με το πέος του σκοτωμένο πουλί, στην ερημιά του κόσμου.

Ιστορικό κέντρο, από τις εκδόσεις Καστανιώτης. Γράφει ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο ποιητής του ύμνησε τον Χρήστο Αρδίζογλου, τον παίχτη τον μεγάλο, γράφει λοιπόν για το ιστορικό των Αθηνών κέντρο. Για όσα πικρά κι όσα γλυκά, όσα γελαστά και όσα θλιμμένα, μα πάντοτε πολύτιμα, υπάρχουν/διαδραματίζονται/χορεύουν/παλεύουν στα σοκάκια και της λεωφόρους του κέντρου. Πρόσωπα πολλά και, επίσης, πολύτιμα: Δημήτρης Κακουλίδης, ο ζωγράφος, και Μιχάλης Μεϊμάρης, ο εκδότης. Η Μαντώ η Αραβαντινού, η Κυρία Joyce, όπως τη λέγαμε και χαμογελούσε. Ο Νίκος Καρούζος, ο πελώριος ποιητής. Οι ρέκτες/παίκτες Φίλιππος Βλάχος (ο τόσο ευειδής, ο Φιλιππόβλαχος), ο Λάζαρος Γεωργιάδης στη «Λέσχη του Δίσκου», ο Μποστ, ο Μπαχαριάν, ο Νεγρεπόντης, όλοι ωραίοι, όλοι να έχουν τόσο πολύ συμβάλει στο να γίνουμε ό,τι και όσα γίναμε. Εύγε, Γιώργο! (Και ένα ακόμα εύγε για την αναφορά στα στυλομόλυβα μάρκας Schneider, φίλε!)

Το κεντράκι του Ταρζάν, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Όπου ο Πητ, ή Κουτρουμπούσαρος, στυλ Μανχατανάς Πλακιώτης, ως έλεγεν ο Νικόλας Κάλας, έχει λίαν κέφια, όπως πάντα, ο μαιτρ της μπαγασικής, ο ιδρυτής της ΚΔΩΑ, ο ζωγράφος, «παιζω-γράφος» (έτσι ήθελε τον εαυτόν του ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης), film-maker, αλλά και μεταφραστής, και ραδιοφωνατζής, και ένα σωρό άλλα. Εδώ, στο Κεντράκι, ο Κουτρουμπούσης σερβίρει απ’ όλα, και πεζό, και σκίτσο, και ζωγραφιές, και poesie! Έχουμε και τον Μάγο του Ακάλυπτου, όστις «εδύνατο να κάμνει λαθρεμπόριο ονείρων των ανθρώπων και να συλλέγει μεταχειρισμένες ψυχές κολασμένων στην υπηρεσία του».

Με λένε λέξη, από τις εκδόσεις Πατάκης. Όπου κα λεπταίσθητη και μεταλλική φωνή/γραφή της Μαρίας Μήτσορα μας ταξιδεύει σε μια μητρόπολη καμωμένη από πύργους ουσιαστικών, ενδιαιτήματα ρημάτων, επαύλεις επιθέτων. Ο κόσμος όλος της συγγραφέως, που ο Νίκος Καρούζος θεωρούσε σπουδαία. Μια περιπλάνηση στο νόημα και τη δύναμη των λέξεων, στην Μουσική του Λόγου, στο θάμβος της λαλιάς, αλλά και στα σκοτεινά τοπία της ψυχής, στα σωθικά των γεγονότων.

[Για αυτά μίλησα στον Flash 96.0 FM, σήμερα, Παρασκευή, 1 Απριλίου του 2011].