10 Ιουνίου 2011 Merzbau / Η Στήλη του Σβίττερς

MERZBAU

[Κάθε Παρασκευή, μονίμως]

Μπορούσαμε όμως να νικήσουμε τον εαυτό μας,

να νικήσουμε την έλλειψη ύπνου,

την κόπωση της ζωής,

για να πάμε να βρούμε φίλους.

Χόρχε Σεμπρούν

Χόρχε Σεμπρούν

[10 Δεκεμβρίου 1923- 8 Ιουνίου 2011]

Δεν πρέπει ν’ αφήσεις τούτη τη σιωπή να παγώσει, σαν ένα στρώμα πυκνό από ζελατίνα πάνω στα αντικείμενα, στις χειρονομίες, έλα, σάλεψε, κάνε κάτι, μίλησε, προκάλεσε, ανακίνησε

[Ο Δεύτερος Θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ, μτφρ. Άρης Αλεξάνδρου, εκδ. Θεμέλιο, Ιούνιος 1983, με εξώφυλλο του Αλέξανδρου Ίσαρη βασισμένο σε έναν πίνακα του Yves Tanguy]

Μάντρα/Μαγγανεία/Μέλος

λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον

λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον λογείον εκδόσεις λογείον

Ο Αφρός των Ημερών

ή

Bloomsday 2011

Εμείς, λαϊκή ελίτ ή/και αριστοκρατικοί αλήτ’, και τότε μέναμε μακριά από τις χθαμαλές χυδαιότητες και τώρα, εξακολουθούμε, μακριά πάλι, πάντα, από τις χθαμαλές χυδαιότητες. Από το Pop Eleven στη Ράτκα, και από τον Thomas Pynchon στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Από τον Antonioni στον Σφήκα, και από τον John Coltrane στον Μάρκο και στον Μπαγιαντέρα. Από τον Απότσο στον Ορφανίδη, και από το Aurevoir στο Galaxy. Από τον Γιάννη Μόραλη στον  Mark Rothko, και από Νίκο Καρούζο στον Νίκο Καρούζο και στον Νίκο Καρούζο μέσω Νίκου Καρούζου. Χωρίς να ξεχνάμε τον Τάσο Δενέγρη, τον Dylan τον Waits, του Guy Debord το In girum imus nocte et consumimur igni και του Malcolm το Ηφαίστειο. Όταν, λοιπόν, η Αθήνα που λατρέψαμε, και δεν παύουμε να λατρεύουμε, γίνεται τζουλιολαζοπουλαλαβανοχώρι, εμείς πιάνουμε την Parker 51 και γράφουμε. Και θυμόμαστε ξανά τον Ιώσηπο Μοισιόδακα.

Το Τσιτάτο του Σαββατοκύριακου

Η γαλήνη, η δροσιά, ο τρόπος της σιωπηλής ανάπτυξης του γρασιδιού, που αποτελούν προϋπόθεση της δημιουργίας – όλα αυτά, πολύ φοβάμαι ότι προσωπικά θα τα έχω σπάνια… Με καταριούνται τα δολάρια… Αυτά που λαχταρώ να γράψω είναι όλα καταδικασμένα – δεν πουλάνε. Από την άλλη όμως, το να γράψω αλλιώς – δεν το μπορώ.

[Herman Melville – επιστολή στον Χώθορν, άνοιξη του 1851. Στο Σημείωμα της Μεταφράστριας, Μπάρτλμπυ, ο γραφέας, μετάφραση (θαυμάσια) Αθηνά Δημητριάδου, επίμετρο Gilles Deleuze, εκδ. Άγρα, σ. 95. Στην δε προηγούμενη σελίδα, πάντα στο Σημείωμα της Μεταφράστριας, μαθαίνουμε ότι αυτός ο αριστουργηματικός Lewis Mumford ήταν επίσης ο πρώτος βιογράφος του Melville!]

Νέες Κυκλοφορίες

[έξοχες όλες τους]

1. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Οι Έμποροι των Εθνών [τρίτος τόμος των Απάντων που επιμελείται αξιέπαινα η Ελένη Κεχαγιόγλου], εκδ. Το Βήμα.
2. Ουμπέρτο Έκο, Το κοιμητήριο της Πράγας [το έκτο μυθιστόρημα του Έκο, με κομμουνάρους/καρμπονάρους/δεκεμβριστές], μτφρ. Έφη Καλλιφατίδη, εκδ. Ψυχογιός.
3. Tariq Ali, Η Νύχτα της Χρυσής Πεταλούδας [το τελευταίο μέρος της Πενταλογίας του Ισλάμ], μτφρ. Παλμύρα Ισμυρίδου, εκδ. Άγρα.
4. Batya Gur, Φόνος στο κιμπούτς [αστυνομικό μυθιστόρημα], μτφρ. Κωνσταντίνος Παπαδάκης, εκδ. Πόλις.
5. Vladimir Nabokov, Το πρωτότυπο της Λώρας [θαυμαστά θραύσματα θάμβους θρυλικού], μτφρ. Νίνα Μπούρη, ρκδ. Πατάκης.

Υπενθυμίσεις

(Ζωγραφική & Έγκλημα!)

Ο Δημήτρης στάθηκε και γύρισε και κοίταξε τον Καρνέζη. Ο ζωγράφος, σημαδεύοντας πάντα τη Μυρτώ, και χωρίς να γυρίση, έψαξε με το άλλο χέρι, πίσω του, για τον διακόπτη του χωλ. Τον γύρισε. Το φως στο χωλ έσβυσε.

[Γιάννης Μαρής, Έγκλημα στο Κολωνάκι, εκδ. Αστυνομικά Βιβλία τής Τσέπης, Αριθ. 1002, 6 δρχ., χχ., σ. 162]

–        Πέστε μας, λοιπόν, ποιος είν’ ο ένοχος της δολοφονίας τής Μαργέλη, είπε ο πρόεδρος.

Ήσυχα, χωρίς ίχνος ταραχής, ο Βεργής αποκρίθηκε:

 – Δολοφόνος της Βέρας Μαργέλη ήταν ο διάσημος ζωγράφος Άγγελος Χατζημάρκος, που αυτοκτόνησε τελευταία στο Παρίσι!

[Χρίστος Κ. Χαιρόπουλος, Τα Καλλιστεία του Θανάτου, εκδ. Αστυνομικά Βιβλία τής Τσέπης, Αριθ. 1003, 6 δρχ., χχ., σ. 122]